Róża Mary Rose to odmiana naprawdę warta trudu i warta zaproszenia do ogrodu. Należy do róż angielskich, dorasta do średnich rozmiarów, ma pełne, różowe, pachnące miodem i migdałami kwiaty, zaczyna kwitnąć w maju, kończy kwitnąć w październiku, jest bardzo odporna na mróz (do -30 C) i rośnie zdrowo. David Austin pisze, że Mary Rose tworzy zwarty krzew (1,2 x 1,2 m choć dorasta do nawet do 1,8 x 1,8 m) i kwitnie z zadziwiającą regularnością przez cały sezon. Ciekawostką jest to, że nazwana została ku czci jednego ze statków Henryka VIII, który został wydobyty z morza po 400 latach. Jak widzisz, ta róża ma same zalety, tak? Jednak w moim ogrodzie ma jedną okropną wadę. 6 lat temu kupiłam krzewy Mary Rose, szczepione na jakiejś wrednej podkładce. Ta podkładka żyje własnym utajonym życiem, a świat (to moje egocentryczne ja) dowiaduje się o tym, kiedy w odległości 2 metrów od rośliny zaczyna wyrastać nowy, świeżutki, zieloniutki i bardzo zdrowy pęd. Za pierwszym razem myślałam, że to kolejna samosiejka z nasion, które ptaki mimochodem rozrzucają po ogrodzie, a ja pracowicie muszę latem je usuwać, razem z dębami wyrastającymi z nasion zakopywanych w ziemi jesienią przez sójki. Gdybym tego nie robiła, do dzisiaj w moim 700-metrowym ogrodzie rosłoby już z 30 dębów – więc skala procederu sójkowego jest znacząca. Kiedy więc tę samosiejkę różaną postanowiłam usunąć, złapałam hydrę za łeb… i ciągnę, ciągnę, a ona zamiast z głębi ziemi wychodzić, ciągnie mnie dla odmiany w bok… Więc ja ją ciągnę tym bardziej… A ona dalej w bok i tak 2 metry, aż dociągnęłyśmy do wrednej podkładki. Chociaż podkładki miały cel pozytywny, to teraz służą osłabianiu głównej rośliny. Kiedyś była taka moda wśród producentów róż, że wszystko produkowali na podkładkach. Teraz to się zmieniło – tak twierdzi moje źródło i nawet te angielskie róże są produkowane na własnych korzeniach. Kocham Mary Rose i nie mogę patrzeć jak się męczy, więc postanowiłam ją rozmnożyć w nadziei, że na własnych korzeniach będzie jej lepiej. Przeszukałam literaturę i postanowiłam spróbować. Róże można rozmnażać z miękkich pędów, z półzdrewniałych pędów, zdrewniałych pędów oraz przez szczepienie i okulizowanie. Wybrałam z miękkich, tegorocznych pędów, ponieważ można to robić przez cały sezon. Wybierasz pęd, na którym właśnie skończyło się kwitnienie. Przycinasz tuż pod przekwitłym kwiatostanem i tniesz na taką długość, jaką pęd ma lub ile możesz z niego zrobić sadzonek. Cały pęd dzielisz na 12-15 centymetrowe fragmenty w taki sposób, aby na szczycie każdego znalazła się para liści, a nad nimi 5 mm pędu. Dolną część pędu sadzonki przycinasz pod kątem, aby powstało 2-3 centymetrowe cięcie. Końcówkę wtykasz do hormonu do roślin zdrewniałych lub półzdrewniałych i wkładasz do lekkiej ziemi. Uwaga! Nie wkładasz sadzonek po szyję, ale tak do połowy – zobacz na zdjęciach – nowe pączki rozwijają się nawet na tych dolnych częściach pędu nad ziemią. Doniczkę postawiłam w cieniu, niczym nie przykrywałam, ziemię wymieszałam z piaskiem, aby była lżejsza i podlewałam, aby utrzymać wilgoć w podłożu. Mam za sobą 2 próby w ciągu ostatnich 5 tygodni, z czego pierwsza była fiaskiem, a druga chyba – tfu! tfu! aby nie zapeszyć! – chyba jest udana. Są 2 różnice pomiędzy próbą pierwszą (nieudaną),a drugą (chyba udaną): 1. W pierwszej dodatkowo przycięłam listki, ograniczając je tylko do pierwszej pary listeczków całego liścia. 2. Pierwszą próbę podjęłam w drugiej połowie sierpnia, a drugą na początku września. Pierwsze pobrane pędy zaczęły po kilku dniach brązowieć, aż całkowicie zczezły. Wtedy ucięłam kolejną gałązkę i tym razem pędy pozostawały zielone. Po 2 tygodniach liście zaczęły się zwijać i schnąć, co wydaje się, że nie ma żadnego wpływu na ukorzenianie. Trzymaj kciuki za dzieciaczki Mary Rose! Zaznaczam, że nie mam dużego doświadczenia w rozmnażaniu róż – jak widać, opisana metoda chyba mi zadziałała. Jeśli masz inne doświadczenia z innymi metodami rozmnażania róż, to podziel się z nami. Views: 90 103